Ritueel slachten meer dan een recht

Abstract

In 2011 werd in de Tweede Kamer een wetsvoorstel gedaan om ritueel slachten te verbieden. Voor deze thesis werd er met joden teruggeblikt naar dit wetsvoorstel en de discussie die naar aanleiding van het voorstel ontstond. Deze thesis dient om theorieën over groepsrechten te verrijken op het gebied van de beperking en afschaffing van groepsrechten. Deze verrijking is nodig omdat ritueel slachten niet het enige groepsrecht is wat wordt betwist. Uit veldwerk bleek dat een verbod op ritueel slachten niet veel invloed zou hebben op het dagelijks leven van joden. Een probleem werd echter gezien in de mogelijkheid dat een recht van de joodse gemeenschap op onrechtvaardige gronden zou worden afgepakt. Debatten over het ontnemen van groepsrechten lijken dus onzekerheid voor een minderheidsgroep te vergroten, omdat de positie die zij in de samenleving innamen niet meer gewaarborgd is. Inperking van een groepsrecht, zoals met het convenant ritueel slachten gebeurde, lijkt niet beleefd te worden, omdat het geen invloed heeft op het dagelijks leven en geen dreiging meebrengt voor andere groepsrechten. Een cultureel compromis, zoals het convenant, is hierin een middel om tussen groepen in de samenleving tot een tijdelijke balans in moraliteit te komen. Na het betwisten van een groepsrecht wordt door de minderheidsgroep waar het groepsrecht voor geldt niet alleen geprobeerd het groepsrecht te behouden, maar ook om tot politieke en publieke erkenning van die groepsrecht te komen.