De koning en prins die stadhouder wilden worden. De opstelling van de Staten-Generaal in de kwestie van de Oranje-erfenis tijdens de Spaanse Successieoorlog

Abstract

Deze scriptie bekijkt de positie van de Staten-Generaal in de kwestie van de Oranje-erfenis tegen de achtergrond van de Spaanse successieoorlog. De scriptie kijkt op internationaal en nationaal vlak naar de positie en weegt de bestaande literatuur af.

De Spaanse Successieoorlog (1702-1713) werd beheerst door het vraagstuk over de Spaanse erfenis. Door de oorlog liep ook het vraagstuk over de invloedrijke erfenis van stadhouder Willem III, die in 1702 kinderloos stierf. Over deze erfenis brak een dynastieke strijd uit tussen Frederik I, koning van Pruisen en Johan Willem Friso van Nassau, stadhouder van Friesland. De Staten-Generaal kwamen als executeur-testamentair in een lastige positie. Internationaal was de koning een belangrijk bondgenoot in de Spaanse Successieoorlog, maar het expansieve karakter van Fredrik I was eveneens afschrikwekkend. Nationaal leek Johan Willem Friso de erfenis te krijgen maar de binnenlandse onrust en de anti-stadhouderlijke stemming in de Staten-Generaal maakte dit onmogelijk.

De conclusie van de scriptie is dat de Staten-Generaal in de maag zaten met de erfenis maar legt ook uit waarom de kwestie hen goed uit kwam.De dynastieke strijd bood de gelegenheid de politiek invloedrijke erfenis niet uit handen te geven. Dit gold op internationaal en nationaal vlak.