DE ULTIEME CONSEQUENTIE VAN DE POSTMODERNE POPPRAKTIJK Een onderzoek naar een devoted jester

Abstract

In deze thesis wordt onderzocht in hoeverre de lichamelijke performancepraktijk van 21e eeuws popfenomeen Lady Gaga aansluiting vindt bij de postmoderne, utopische genderbending poppraktijk uit de jaren '80 en '90 van de 20e eeuw. Op basis van drie concepten rondom het groteske (Bakhtin), gender (Butler) en het simulacrum (Baurdillard) worden momenten binnen Gaga's poppraktijk onderzocht en verklaard. Het 'afwezige lichaam' van de performer wordt als notie aan het levendige discours omtrent Lady Gaga's performancepraktijk toegevoegd.