De Paradox van het eengemaakte Europa. Roemeense Roma-migranten op zoek naar nationale insluiting en gelijkwaardig burgerschap in een postnationale EU.

Abstract

Deze scriptie behandelt de vraag naar de functionele en symbolische betekenis van Europees burgerschap en de uitbreiding van de Europese Unie voor Roemeense Roma-migranten die recentelijk naar West-Europa (casus Brussel, België) zijn gemigreerd. In deze Europese context vinden gelijktijdig twee tegenstrijdige tendensen plaats. Enerzijds breidt de Europese Unie uit richting Oost en Zuid-Oost Europa. De consolidering van de Europese Unie als politiek project waarin politieke en economische grenzen van lidstaten vervagen, brengt een toename van intra-Europese migratie op gang, met een grote stroom van Oost-Europese arbeidsmigranten die inkomensmogelijkheden zoeken in West-en Zuid-Europa. Anderzijds, als gevolg van toenemende grensvervaging, steken vormen van nationalisme en populisme de kop op en ontwikkelt zich een ‘inherent Europees nationalisme’, waardoor nieuwe nationale grenzen worden opgetrokken en restricties worden ingesteld om Oost-Europese migranten, en dan vooral de ‘Roma-ander’ als ongewenste migrant buiten de grenzen van de natie-staat te houden. In deze context wordt in deze scriptie nagegaan hoe Roemeense Roma-migranten in België hun Roma-identiteit beleven, vrijblijvend kunnen uitdragen en onderhandelen, maar anderzijds ook constant als de ‘cultureel-ander’, de ‘zigeuner’ gecategoriseerd worden waardoor hen weinig mogelijkheid wordt gegeven als volwaardige Europese burgers te participeren op het nationale en Europese toneel.